Metoda operacji przepukliny pachwinowej sp. Lichtensteina jest tzw. złotym standardem postępowania. Oznacza to, że tym sposobem najczęściej na świecie są zaopatrywane przepukliny pachwinowe. Wyniki leczenia tą metodą są dobrze poznane, przebadane oraz opisane w piśmiennictwie. Każda nowa metoda operacyjna jest porównywana z metodą Lichtensteina - czy jest równie dobra jak ona?
Istota tego zabiegu polega na wypreparowaniu worka przepuklinowego, odprowadzeniu go do jamy brzusznej oraz wzmocnieniu tylnej ściany kanału pachwinowego materiałem syntetycznym. Pierwsze etapy opisano wcześniej - postępuje się jak zawsze - nacina skórę, tkankę podskórną, otwiera kanał pachwinowy oraz zaopatruje się worek przepuklinowy. Teraz najważniejsza jest taka rekonstrukcja, aby nie doszło do nawrotu przepukliny.
Na rycinie obok pokazane jest ułożenie siatki na dnie (tylnej ścianie) kanału pachwinowego. Właśnie osłabienie tego miejsca uważane jest za pierwotną przyczynę powstawania przepuklin, które do kanału pachwinowego dostają się albo przez poszerzony pierścień pachwinowy (miejsce, gdzie powrózek nasienny przechodzi przez ścianę brzucha) albo też przez tylną ścianę kanału pachwinowego (wtedy wystąpi przepuklina pachwinowa prosta). Siatka ma na celu wzmocnienie obu tych miejsc. Płaska siatka wzmacnia tylną ścianę kanału pachwinowego, bocznie zostaje nacięta. Przez to miejsce przeprowadza się powrózek nasienny oraz owija ramionami.
Na kolejnej rycinie pokazany jest moment mocowania siatki do więzadła pachwinowego. Siatka jest mocowana szwami lub klejem. W tym przypadku pokazane jest mocowanie szwami pojedynczymi; zwykle robi się to szwem ciągłym.
Na tym etapie boczne ramiona siatki są ze sobą połączone i przyszyte do więzadła pachwinowego. Wytworzony zostaje nowy pierścień - tym razem sztuczny a nie naturalny, który ma za zadanie uszczelniać wyjście powrózka nasiennego z jamy brzusznej. Pierścień ten nie może być za ciasny (bo zamknie naczynia krwionośne powrózka i ucierpi jądro) ani za luźny (może wtedy dojść do nawrotu przepukliny skośnej).
Przy zakładaniu szwów trzeba zwracać uwagę na lokalizację nerwów (na rysunku są to jasne włókna). Nerw uchwycony w szew lub w bliznę powstającą wokół siatki może wywoływać stały ból. niekiedy jest on tak nieznośny, że wymaga reoperacji.
Operując met. Lichtensteina wykonuję to zgodnie z oryginalnym opisem twórcy tej metody. informacje o pewnych modyfikacjach techniki operacyjnej uzyskuję na spotkaniach z dr A. Parvizem - współpracownikiem Lichtensteina, który jest największym propagatorem tej metody na świecie. Mieszka i pracuje w Los Angeles. Zmiany wprowadzone w ostatnich dekadach polegają na zwiększeniu wymiaru wszczepianej siatki, stosowaniu mocujących szwów wchłanialnych oraz umiejscowieniu siatki, tak aby trwale zasłaniała miejsce najczęstszych nawrotów - okolicę guzka kości łonowej. Najnowsza modyfikacja dotyczy sposobów mocowania siatki. Kiedyś używano tylko szwów, obecnie stosuje się również kleje. Nowością są specjalne staplery (zszywacze) opracowane przy współpracy dr Amida. Ich nazwa to: AMID hernia stapler
Poniżej instruktażowy film o leczeniu przepuklin pachwinowych metodą Lichtensteina - w czołówce autorzy
Na temat szczegółów technicznych operacji Lichtensteina napisałem z dr Stankiewiczem napisałem osobną pracę. Tutaj jest do pobrania 
Metoda Lichtensteina - pobierz
