Choremu z przepukliną pachwiny można zaproponować leczenie operacyjne, noszenie pasa przepuklinowego lub postępowanie wyczekujące, polegające na odstąpieniu od jakiegokolwiek leczenia. Operacja jest jednoznacznie zalecana dla chorych z przepukliną udową, natomiast wskazana u dorosłych z skośną przepukliną pachwinową. Uwalnia to chorego od dokuczliwych objawów oraz groźnych powikłań. Postępowanie wyczekujące należy rozważyć u osób w podeszłym wieku, obciążonych współistniejącymi chorobami, u których pp prosta nie daje dolegliwości.
W przypadku przepukliny uwięźniętej należy podjąć próbę odprowadzenia zawartości worka przepuklinowego do jamy brzusznej. Po podaniu parenteralnym leków przeciwbólowych i wyższym ułożeniu miednicy chorego, lekarz lub sam chory podejmuje delikatny masaż worka przepuklinowego, kierując zawartość w kierunku wrót przepuklinowych. Udany zabieg powoduje ustąpienie dolegliwości, badaniem można stwierdzić, że wrota przepuklinowe są wolne. Niebezpieczeństwem jest redukcja „en-masse", to znaczy odprowadzenie przepukliny wraz z pierścieniem uciskającym, co powoduje utrzymanie niedrożności w jamie brzusznej lub odprowadzenia worka przepuklinowego pomiędzy warstwy ściany brzusznej. Gdy odprowadzenie zawartości nie powiedzie się, chory musi być - po przygotowaniu - operowany w trybie pilnym (-> niedrożność mechaniczna). Po otwarciu worka przepuklinowego obowiązuje dokładna kontrola żywotności pętli jelitowych i/lub sieci większej. Gdy uwolnienie z miejsca zaciśnięcia nie poprawia stanu ukrwienia i perystaltyki - obowiązuje resekcja odcinkowa jelita i lub sieci (--> postępowanie chirurgiczne w niedrożności mechanicznej).
Współczesne techniki operacji przepuklin pachwinowych stawiają sobie za cel wzmocnienie tylnej ściany i zwężenie pierścienia głębokiego kanału pachwinowego (zamknięcie pierścienia głębokiego - w przypadku przepukliny udowej). Operacje te mogą być wykonane od zewnątrz lub od środka jamy brzusznej - poprzez otwarcie brzucha lub zabieg endo/laparoskopowy.
